Jeszcze raz temat skąd właściwie wiadomo co wolno a czego nie wolno opiekunkom osób starszych z Polski? Pflegebedürftige to po polsku „wymagający opieki” a więc nasz podopieczny, otaczany opieką przez Haushaltshilfe für pflegebedürftige Person – domową opiekunkę osób starszych.
Sprawy związane z pomocą dla osób, które utraciły samodzielność w funkcjonowaniu we własnym domu zostały uregulowane w Niemczech prawnie w 1995 roku. Niemieckie prawo opiekuńcze jest więc jedną z „najmłodszych” regulacji prawnych w tym kraju. Cały proces przyznawania pomocy z tytułu ubezpieczenia pielęgnacyjnego zaczyna się właśnie od określenia, kto to jest Pflegebedürftige. Dokładna definicja znajduje się w § 14 SGB XI (Elfte Sozialgesetzbuch) i co ciekawe, zapis punktu 4 tego paragrafu odpowiada prawie 1:1 temu, co podają wszelkie niemieckie służby i instytucje w informacji o tym, jakie zadania mogą wykonywać zagraniczne domowe opiekunki osób starszych w Niemczech nie posiadające uprawnień zawodowych Altenpflegerin lub Altenpflegehelferin nostryfikowanych lub nabytych w Niemczech.
Za osoby wymagające opieki (Pflegebedürftige) uważa się osoby, które cierpią na choroby lub inwalidztwo fizyczne, umysłowe, psychiczne, ograniczające lub mogące im ograniczyć samodzielne funkcjonowanie przez okres przynajmniej 6 miesięcy, a ich choroby lub inwalidztwo polegają na całkowitym lub częściowy niedowładzie lub innej dysfunkcji narządów ruchu, zaburzeniach funkcjonowania narządów zmysłów lub organów wewnętrznych. Pomoc udzielana w razie zaistnienia konieczności opieki ma celu wspieranie lub przejęcie tych codziennych i powtarzalnych czynności, których samodzielne wykonywanie nie jest możliwe przy czym należy starać się przywrócić jak największą samodzielność chorego. Za takie powtarzalne czynności codzienne uważa się właśnie te zadania, które podawane są, jak wyżej wspomnieliśmy, za czynności dozwolone do wykonywania przez opiekunki osób starszych i wobec tego przytoczymy zapis § 14 SGB XI Pkt. 4 w całości po niemiecku i po polsku:
§ 14 SGB XI
Gewöhnliche und regelmäßig wiederkehrende Verrichtungen im Sinne des Absatzes 1 sind:
(Codziennymi i regularnie powtarzającymi się czynnościami w zamyśle rozdziału 1 są):
Czy jest to rzeczywiście jednoznaczne określenie co wolno a czego nie wolno robić zagranicznym opiekunkom osób starszych w Niemczech? Zarówno praktyka jak i informacje udzielane przez lekarzy, niemieckie pielęgniarki, niemieckie opiekunki i służby socjalne a co ważniejsze – inne zapisy XI SGB wskazują na to, że katalog czynności, które możemy wykonywać jest znacznie szerszy. Wymienione wyżej czynności to tylko i wyłącznie opis czy katalog czynności uznanych przez prawo niemieckie za „codzienne i powtarzalne”. Nie rozwiewa on jednoznacznie wątpliwości powstających w pracy opiekunki osoby starszej w Niemczech. Jest szereg nie wykazanych tu czynności, które mogą jednak wykonywać tzw. osoby bliskie a więc za ich zezwoleniem również opiekunki osób starszych jak np. odżywanie przez sondę. Będziemy kontynuowali nasz cykl informacyjny na temat tego co jest bezwzględnie zakazane a co jest dozwolone w czynnościach opiekunek osób starszych w Niemczech.
Używamy cookies