Praca tymczasowa to w pełni legalny i występujący we wszystkich państwach rodzaj stosunku pracy. Główną cechą tego typu zatrudnienia jest fakt, że występuje w nim trzech uczestników: agencja pracy tymczasowej, pracodawca użytkownik oraz pracownik tymczasowy.
Praca tymczasowa nie jest klasycznym stosunkiem pracy pomiędzy pracodawcą a pracownikiem. Pracownik jest bowiem zatrudniany na stałe przez agencję pracy tymczasowej, która wypłaca mu wynagrodzenie za pracę wykonywaną na rzecz trzeciego podmiotu – pracodawcy użytkownika. W tej formie zatrudnienia pracownik jest więc „wypożyczany” klientowi – firmie potrzebującej rąk do pracy. Ze względu na swój nietypowy charakter praca tymczasowa nazywana jest także „leasingiem pracowniczym”.
Z pracowników tymczasowych korzystają głównie te przedsiębiorstwa, dla których ważna jest elastyczność zatrudnienia umożliwiająca szybkie reagowanie na wahania sezonowe. Co więcej, pracownicy tymczasowi to także oszczędność. W Niemczech zatrudnianie pracowników na stałe jest kosztowne i trudno wycofać się z raz podjętych zobowiązań. Jeśli więc przykładowo klient anuluje duże zamówienie i firma nie będzie potrzebować dużej liczby pracowników, musi ona przestrzegać szeregu norm chroniących ich prawa i utrudniających rozwiązanie umów o pracę.
Pracownicy tymczasowi, przynajmniej teoretycznie, przebywają w firmie tylko przez pewien okres czasu i w tym czasie mają status „gościa”, z mniejszą liczbą roszczeń i praw wobec klienta – który nie jest ich bezpośrednim pracodawcą. Firmy wolą korzystać z instrumentu pracy tymczasowej, gdy muszą reagować na sezonowe szczyty zamówień i produkcji. Ponadto coraz więcej przedsiębiorstw jest uzależnionych od pracowników tymczasowych ze względu na brak wykwalifikowanych pracowników.
Ze względu na występujące w pracy tymczasowej trzy strony stosunku pracy, przy przyjmowaniu pracownika czasowego obowiązują szczególne przepisy, których przedsiębiorstwa muszą przestrzegać. Odstępstwa od przepisów ustawowych są możliwe jedynie wtedy, jeśli istnieją układy zbiorowe pracy lub umowy z radą zakładową.
Aby chronić prawa pracownicze pracowników tymczasowych niemiecki ustawodawca postanowił, że pracownicy tymczasowi:
Co więcej, pracownicy tymczasowi mają prawo do ustawowej płacy minimalnej.
Dla opiekunek osób starszych praca tymczasowa oznacza to, że praktycznie codziennie mogą zostać skierowane do pracy w innym miejscu. Jednego dnia mogą pracować jako opiekunka w lokalnym Caritas np. za dniówkę 60 EUR, a na drugi dzień w Rote Kreuz za dniówkę 50 EUR. Dla opiekunek osób starszych, które nie mają szkoleń i kursów uprawniających je do wykonywania pracy w Niemczech jako Altenpflegerin, będzie trudno uzyskać pracę w tej formie. Dodatkowo wadą tej jak najbardziej legalnej pracy jest to, że trudno określić, jakie będą miesięczne zarobki. Prawa i przywileje pracownicze są zachowane, natomiast rozwiązanie stosunku pracy jest dla pracodawcy bardzo łatwe.
Używamy cookies