Czasami czujesz się tak źle, że boisz się wyjść z domu. Wyjeżdżamy przecież do pracy do obcego kraju. Staramy się zadbać jak najbardziej o swoje bezpieczeństwo – sprawdzamy firmy, z którymi podejmujemy współpracę, dbamy o tytuł prawny do korzystania ze świadczeń zdrowotnych za granicą (karta EKUZ, prywatne ubezpieczenia).
Czujemy się dzięki temu pewniej i bezpieczniej. Tak samo czujemy się u siebie w domu w Polsce, nie tylko w pracy w opiece w Niemczech. Zdarzają się jednak przypadki, kiedy podjęte przez nas działania spełzną na niczym. Może nie wszystkie opiekunki pracujące w Niemczech śledzą na bieżąco wydarzenia w kraju, ale wiele osób zapewne słyszało o zaginięciu pewnego profesora. Poszedł jak co dzień biegać i ślad po nim zaginął na kilka dni. Okazało się, że zdarzył się nieszczęśliwy wypadek i zaginiony profesor trafił nieprzytomny do szpitala. Poszedł biegać, więc dla wygody nie zabrał dokumentów, telefonu, generalnie nic, co ułatwiłoby identyfikację.
Ile razy zdarza nam się w pracy za granicą, że tylko na momencik wyskakujemy do sklepu tak jak stoimy? Nawet jeżeli mamy przy sobie polskie dokumenty – jakie znaczenie ma w tym momencie nasze imię i nazwisko? Jak ktoś ma się zorientować na liście naszych kontaktów w telefonie komórkowym kogo trzeba powiadomić, jeżeli wydarzy się wypadek? A jeżeli wyszliśmy tylko na chwilkę bez niczego? A jeżeli pracujemy w opiece w domu w Niemczech i stracimy nagle przytomność? Rodzina niemiecka wezwie pogotowie, ale co dalej? Ile razy mieszkamy sami z podopiecznym i przy złym samopoczuciu po prostu ze strachu, że upadniemy gdzieś w obcym kraju na ulicy, nie wychodzimy z domu?
W dobie powszechnej migracji za pracą oraz zagranicznych wyjazdów turystycznych świat szuka standardów umożliwiających zarówno identyfikację osoby, jak i możliwość powiadomienia jej bliskich, a także uzyskania w razie potrzeby informacji o chorobach, alergiach itp. Opiekunki osób starszych w Niemczech to przeważnie grupa wiekowa 50+ i nie chodzi tylko o sytuacje nieszczęśliwych wypadków, ale również zasłabnięcia, utratę przytomności czy chorobę.
In Case of Emergency (w tłumaczeniu pol. „w razie nagłego wypadku”, niem. „im Notfall") to jeden z powszechniej stosowanych w Europie systemów, nazywany w skrócie ICE (w Niemczech skrót trochę mylący – ICE w Niemczech to również pociągi). Czym jest ICE? To zależy od miejsca i sposobu zamieszczenia informacji. Najczęściej w telefonach komórkowych należy wpisać pod nazwą ICE naszych bliskich, z którymi należy się skontaktować, jeżeli jesteśmy nieprzytomni: np. ICE01Mama, ICE02Brat, ICE03Arbeitgeber itp. Można również wpisać pod hasłem ICE na liście kontaktów nazwę choroby, na którą cierpimy lub alergię czy nazwę leku, który stale przyjmujemy, np. ICE04Asthma, ICE05Macumar.
Dla zapisu danych kontaktowych do nagłych wypadków w telefonie stosuje się również inny standard, według mniej rozpowszechnionej normy E.123. Nasz numer kontaktowy powinien zostać zapisany w następującym formacie: 01Mama (numer telefonu wpisujemy z numerem kierunkowym do kraju!), 02Brat, 03Asthma, 04Macumar itd. Dla pewności powinniśmy podać przynajmniej 3-4 kontakty alarmowe. Przy pobycie za granicą warto wpisać określenie naszego kontaktu ICE również w miejscowym języku – dla przykładu: 01TataEdek/VaterEddi.
Telefon komórkowy to jedno z miejsc do umieszczenia danych ICE. Telefon może jednak zamoknąć, może wyczerpać się bateria, może ulec zniszczeniu, może zostać skradziony jak również po prostu zostawimy go w domu.
Z tego powodu warto sięgnąć po inne sposoby ułatwiające naszą identyfikację (oby nigdy nie były potrzebne żadnej opiekunce osób starszych!). Popularne są bransoletki z wygrawerowanym kontaktem ICE i naszymi podstawowymi danymi. Dla panów i dla biegaczy warte polecenia są tzw. nieśmiertelniki, czyli cienkie blaszki na łańcuszku (takie jak noszone w czasie wojny przez żołnierzy), na których graweruje się niezbędne dane.
Bardzo przydatna jest również karta ICE, czyli zwykła kartka wielkości karty kredytowej, którą możemy wsunąć do portfela, na której czytelnie napiszemy dużymi literami ICE i umieścimy dane kontaktowe naszych bliskich, własne dane identyfikacyjne (Jan Kowalski, Polska, Warszawa, RHB+, ICE Żona Anna +48 000 000 000). Jeżeli wyjeżdżamy za granicę naprawdę warto na kilka możliwych sposobów pomóc sobie w nieszczęściu, nawet poprzez włożenie kartki z danymi ICE do wewnętrznej kieszeni kurtki czy płaszcza.
W Polsce w niektórych województwach karta ICE wydawana jest każdemu kto odbiera paszport, można ją również zakupić od Polskiego Czerwonego Krzyża. Nie ma żadnych przeszkód, aby taką kartę przygotować sobie samodzielnie. Wzory i zakres danych jakie oprócz wspomnianych wyżej można umieścić na karcie ICE z łatwością znajdziemy wpisując w wyszukiwarkę „karta ICE” i przechodząc na opcję podglądu grafiki.
Plan na dzisiaj – wpisujemy do telefonów kontakty w formacie ICE i E.123, robimy karteczkę i wkładamy do portfela!
Niniejszy artykuł napisaliśmy z myślą o wszystkich polskich opiekunkach osób starszych w Niemczech. Wszystkim Wam, niosącym pomoc seniorom, życzymy dużo zdrowia i wytrwałości w pracy - bez wypadków!
Redakcja Arbeitlandii
Używamy cookies