Znacie to? Starsza pani albo pan wracają ze szpitala po teoretycznie niegroźnym pobycie, związanym np. z koniecznością wykonania poszerzonej diagnostyki lub po niewielkim zabiegu chirurgicznym. Opiekunka czy opiekun osoby starszej czeka przygotowany do podjęcia pracy w opiece domowej. Mieszkanie wysprzątane, obiadek przygotowany, przed domem zatrzymuje się karetka i wychodzą z niej… kosmici? Niemiecki personel medyczny ubrany w specjalistyczne kombinezony ochronne, łącznie z rękawicami i maskami do oddychania. Osoba starsza nie ma odzieży ochronnej, wygląda tak samo jak przed pobytem w szpitalu. Panowie – kosmici wstawiają wózek inwalidzki do domu i odjeżdżają.
Każda opiekunka i opiekun osób starszych zastanawia się natychmiast nad zagrożeniem dla swojego zdrowia. Trzeba się bać? Raczej nie. Jeżeli podopieczny zostanie odwieziony ze szpitala przez ekipę zabezpieczoną od stóp do głowy odzieżą ochronną, oznacza to najprawdopodobniej, że u pacjenta wykryto MRSA (gronkowca złocistego). Nasz podopieczny pewnie nie zaraża. Obsada karetki ze względu na przepisy sanitarne jest zobowiązana do założenia na czas transportu medycznej odzieży ochronnej. Przepisy to przepisy. Jeżeli osoba starsza w Niemczech nadal zarażałaby otoczenie, raczej nie zostałaby wypisana ze szpitala. Słowo „raczej” nie oznacza całkowitego bezpieczeństwa. Dla opiekunek osób starszych sygnał, że podopieczny ma MRSA, nawet w stanie uśpienia, powinien zawsze oznaczać konieczność stosowania podwyższonego rygoru higienicznego w opiece nad osobami starszymi w Niemczech.
Gronkowiec złocisty to bakteria (niem. der Keim), która towarzyszy człowiekowi od wieków – jest w naszym organizmie, w glebie, w powietrzu. W sytuacji normalnej spełnia pożyteczną rolę, chroniąc nas przed innymi bakteriami i zakażeniami. Naukowo nazywa się Staphylococcus aureus (SA). Jak podają poważne źródła, występuje u mniej więcej co trzeciej osoby i nawet nie wiemy, że tą bakterię mamy.
Problemy z gronkowcem złocistym pojawiały się w organizmach osłabionych w przypadku wniknięcia do ran, nawet tak niewielkich, jak otarcia czy drobne rany po wkłuciach medycznych lub np. przy owrzodzeniu żylakowatym. Wnikając do organizmu poczciwy gronkowiec złocisty u osób starszych, schorowanych i u dzieci powodował infekcje. W latach 60-tych XX wieku antybiotyki wydawały się cudownym remedium na wszystko. Niekorzystne objawy zakażenia SA zaczęto masowo leczyć antybiotykiem o nazwie handlowej stosowanej w USA metycylina (Methicillin), a w Europie oksacylina (Oxacillin).
Niestety, dosyć szybko, szczególnie w środowiskach szpitalnych pojawił się nowy szczep gronkowca złocistego odporny na ten antybiotyk i tak postał skrót „MRSA” lub rzadziej stosowany ale oznaczający tą samą infekcję „ORSA”. Do nazwy gronkowca dodano określenie „odporny na metycylinę/oksacylinę” (niem. Methicillinresistener Staphylococcus aureus, Oxacillinresistener Staphylococcus aureus). W dzisiejszych czasach nosicielem MRSA może być praktycznie każdy, kto chociaż raz przebywał w szpitalu – jako pacjent lub jako odwiedzający. Nie ma więc powodów do strachu – pod warunkiem, że nie jesteśmy małymi dziećmi, osobami po chemioterapii, wyczerpanymi zabiegami chirurgicznymi lub osobami w podeszłym wieku.
Gronkowiec złocisty to nie jedyny problem opiekunek. Na wiele pytań związanych z bezpieczeństwem higienicznym w pracy w opiece nad osobami starszymi w Niemczech jest tylko jedna odpowiedź – mycie i odkażanie rąk. To właśnie na rękach przenosimy większość bakterii. Za każdym razem, kiedy jesteśmy w szpitalu, zaraz po przyjściu i przed wyjściem z oddziału szpitalnego powinniśmy zdezynfekować ręce. Nie tylko w Niemczech, ale również w Polsce w co najmniej kilku miejscach – przy drzwiach wyjściowych z pokoju chorych, w toalecie, przy wyjściu na korytarz znajdują się pojemniki z płynem antyseptycznym. Warto, a wręcz trzeba z nich korzystać – dla bezpieczeństwa własnego i otoczenia.
Często opiekunowie osób starszych odwiedzają swoich podopiecznych w szpitalu. Wiadomo, potrzebna jest czysta bielizna, trzeba pomóc przy jedzeniu czy po prostu posiedzieć i dodać otuchy. Jeżeli odwiedzamy w szpitalu w Niemczech naszego podopiecznego, który został zarażony MRSA, za każdym razem otrzymamy jednorazową odzież ochronną, włącznie z maseczką chroniącą nos i usta. MRSA można wyleczyć innymi antybiotykami (najczęściej leczenie odbywa się w szpitalu) podawanymi dożylnie, a w przypadku, gdy MRSA występuje w błonach śluzowych nosa – specjalnymi antybiotykami w kremie.
Gronkowiec złocisty nie zawsze jest leczony tylko w szpitalu. Niekiedy kuracja dla bezpieczeństwa jest kontynuowana w różnych formach po powrocie osoby starszej do domu. W opiece domowej do mycia i pomocy przy higienie osobistej osób starszych należy zawsze używać rękawiczek jednorazowych. Zasada mycia i odkażania rąk obowiązuje także PO ich zdjęciu, o czym często zapominają nawet opiekunki osób starszych z dużym doświadczeniem. Praktycznie w każdym niemieckim domu, gdzie jest osoba starsza znajdziemy płyny antyseptyczne. Jeżeli ich nie ma – domagajmy się zakupu!
Czujesz niepokój jako opiekunka osoby starszej z MRSA? Boisz się, że możesz również zachorować albo przywieźć bakterię do domu, gdzie np. są małe dzieci? Możesz wykonać badania, które dadzą Ci pewność. Niestety jeżeli nie ma wyraźnego wskazania, że jesteśmy nosicielem MRSA, polski NFZ nie refunduje kosztów takiego badania, nawet jeżeli zlecił je niemiecki lekarz. Samo badanie nie jest drogie (testy można wykonać już w cenie 10-15 EUR), na wyniki czeka się od 3 do 7 dni. Niestety razem z np. wizytą lekarską może to kosztować ok. 170 EUR. W Polsce wykonanie testów pod kątem obecności MRSA może być wykonane bezpłatnie w ramach zlecenia od lekarza lub w prywatnym laboratorium. Cena w zależności od zakresu badania mikrobiologicznego i oferty wynosi od ok. 20 do 70 PLN.
Używamy cookies