„Moja Frau je jak ptaszek”, „zjadła śniadanie, ale obiadu nie ruszyła”, „zje kilka łyżek zupy, a potem zaciska usta” – temat jedzenia często przewija się w rozmowach opiekunów o seniorach, którymi się zajmują. Niedożywienie u osób w podeszłym wieku jest poważnym problemem. Opiekunowie mają tę świadomość i martwi ich, jeżeli podopieczni nie chcą zjeść wszystkich posiłków albo zjadają niewielkie porcje. Jest też druga strona medalu – „zje wszystko, co zrobię na obiad i do tego jeszcze deser”, „była taką chudziną, ale jak ją podkarmiłam to nowe rzeczy trzeba było kupić”. Występuje wiele przypadków, kiedy osoby starsze podczas dwumiesięcznego kontraktu opiekunki tyją nawet 10 kg, co też nie jest obojętne dla organizmu. Jak można ocenić, czy posiłki przygotowywane dla seniorów, nie narażą ich na przesadę w jedną czy drugą stronę?
Pomocne może być zapoznanie się ze wskaźnikami przemiany materii. Wskaźnik metaboliczny (Metabolisches Äquivalent) nazywany jest, w Polsce i w Niemczech, również BMR (z ang. Basal Metabolic Rate). Jest to określenie liczby kalorii, których organizm potrzebuje do utrzymania podstawowych funkcji życiowych w stanie spoczynku, czyli niezbędne minimum. Dalsze zapotrzebowanie kaloryczne zależy m.in. od takich czynników jak aktywność fizyczna i wiek. Przyjmuje się, że dla osoby siedzącej w bezruchu do przekształcenia MET w kalorie stosuje się wzór: 1 MET = 1 kcal na 1 kg masy ciała na godzinę. W czasie snu do wyliczenia podstawowego wskaźnika metabolicznego jest to 0,95 MET = 1 kcal na 1 kg masy ciała na godzinę. Czyli senior, który waży 80 kg i spędza na siedząco większość czasu, spala w dzień ok. 80 kcal na godzinę, a w nocy ok. 76 kcal na godzinę.
Tabele dotyczące podstawowego zapotrzebowania kalorycznego osób w wieku 65+, które prowadzą przeważnie siedzący tryb życia, wskazują więc normę dla panów ok. 2000 kcal a dla pań 1600 kcal. Jeżeli przyjrzymy się wartości kalorycznej szykowanych przez nas posiłków i podawanych przekąsek oraz aktywności fizycznej podopiecznych (osoba chodząca, leżąca, siedząca w bezruchu), będziemy mogli stwierdzić, czy nasz podopieczny jest faktycznie niejadkiem, czy łasuchem. To co na podstawie tej wiedzy możemy, a wręcz powinniśmy zrobić, to wprowadzenie takich zmian w żywieniu, które zapewnią wartościowe składniki odżywcze w odpowiedniej ilości.
W Niemczech prowadzona jest akcja Gutes Essen für Deutschland – Ernährungsstrategie der Bundesregierung (Dobre jedzenie dla Niemiec – rządowa strategia żywieniowa). Zwraca się w niej uwagę między innymi na problematykę niedożywienia i cywilizacyjny problem otyłości w społeczeństwie oraz na propagowanie zdrowego i zrównoważonego odżywiania. Realizacją polityki rządowej w zakresie żywienia seniorów zajmują się liczne organizacje, zrzeszone m.in. w ramach BAGSO – Bundesarbeitsgemeinschaft der Seniorenorganisationen. Zajmują się one promowaniem reguł zrównoważonego żywienia osób starszych w służbie zdrowia, instytucjach medycznych i wśród organizacji dostarczających posiłki do domów (tzw. Essen auf Rädern).
Tam, gdzie o żywienie seniorów dbają domowe opiekunki i opiekunowie osób starszych, reguły wyznaczają głównie oni, według własnych standardów. Zadbajmy o to, żeby były one zbieżne z zasadami zdrowego i zrównoważonego odżywiania – nie tylko dla podopiecznych, ale i dla nas samych.
Używamy cookies